Αναρτήσεις

Ένα τραγούδι. Ένα ταξίδι

Από
Εικόνα
  Ένα τραγούδι. Ένα ταξίδι. Ένα πέρασμα ανθρώπων οικείων και αγνώστων. Αποσυρμενων, αυλακωμενων, με το χαμόγελο ακόμα να στέκει στωικά ή να γεννιέται. Μέσα σε έναν χρόνο που ρέει ακόμα, αργά, αργοσυρτα, να ρουφήξει την ύστατη ζωή ή που τρέχει γρήγορα να πιάσει τη μπάλα. Το ταξίδι στην Κούβα για ένα τραγούδι ήταν κάτι περισσότερο και από ταξίδι και από τραγούδι. Είναι μια μαρτυρία. Που φανερώνει πόσο ο άνθρωπος είναι άνθρωπος παντού. Και έτσι ευχαριστεί κανείς τη ματιά που διασταυρώθηκε με μάτια που έπρεπε να διασωθούν και διασώθηκαν. 🌿 "Ένα κινηματογραφικό ταξίδι, τον Απρίλιο του 2025, στην Κούβα. Ένα ταξίδι που σκοπό είχε να ενώσει την μουσική με την ανθρωπολογική καταγραφή. Επίκεντρο, οι ξεχασμένες γειτονιές της Κούβας, που τόσο φιλόξενα από τα σκοτεινά υπόγεια, οι άνθρωποι άνοιξαν τα σπίτια τους. Ο λαός αυτός χρόνια τώρα προσπαθεί να ορθοποδήσει, μαχόμενος για μια δική του ελευθερία. Την ελευθερία αυτή βρήκα στα μάτια των παιδιών, αυτών που αθώα κυνηγούσαν μία μπάλα, αγνοώντας...
Δημοσίευση σχολίου
Διαβάστε περισσότερα

Να μείνει

Από
Εικόνα
  Όλα τα ρημοκκλησια ας συντροφευτουν κι οι ανθρώποι  ολοι  να γινόταν να ανθίσουν. Ας είναι Ανάσταση ο.τι θα ακολουθήσει  και αν έρθει μέσα μας ας μείνει.
Δημοσίευση σχολίου
Διαβάστε περισσότερα

Ενταφια σπάργανα

Από
Εικόνα
  Μοναχικά ενταφια σώματα σε εκκλησιές ερημων σχεδόν χωριών, ασυντροφευτα.  Οι αδειες καρέκλες συνομιλούν με το τρίξιμο της πόρτας. Ενίοτε ψιθυρίζουν πως όλο και κάποιος θα φανεί,  στο σώμα  λουλούδια -των αγρών μόνο - να αποθέσει. Κρυόβρυση Εορδαίας, Δυτική Μακεδονία  Μεγάλη Παρασκευή 2025
Δημοσίευση σχολίου
Διαβάστε περισσότερα

Για τους Στογιάνοβιτς ή ένα χρονικό αναζήτησης προς τα γενέθλια πρόσωπα

Από
Εικόνα
  "Εξάλλου για όλα τα αποφασιστικά βήματα της ζωής μας υπάρχει ένα αδιευκρίνιστο κίνητρο" W.G.SEBALD Με αφορμή -ίσως- έναν θάνατο, αυτόν του ξαδέλφου της, η Ελεάννα Βλάχου, συγγραφέας διηγημάτων με μια ιδιαίτερα παραστατική γλώσσα, κόντρα στο οικείο και στο εύπεπτο, εδώ καταδύεται στην προσωπική, οικογενειακή της ιστορία που διασχίζει τη δυτική Ελλάδα και πιάνει από την Κέρκυρα ίσαμε την αναζήτηση του ομφάλιου τόπου, τα χνάρια δηλαδή του παππού και του προπάππου στην πρώην Γιουγκοσλαβία, το Βελιγράδι, τη Νίσσα, το Αρχαγγέλοβατς. Μέσα από την Οθωμανοκρατία, τους Βούλγαρους εθνικούς, την άτεγκτη Αυστρία, τον τόπο τον αλύτρωτο όπου κατοικούσαν οι Νότιοι Σλάβοι, μέσα από τον Μεσημβρινό Μοράβα, "τα οθωμανικά εδάφη προς την καρδιά της ελεύθερης Σερβίας, προς τα δάση της Τζουμάτζιας". "...έμαθα το θάνατο του Μπράνα σε ένα νοσοκομείο του Βελιγραδίου. [...] Η αντίδραση του οργανισμού μου ήταν τόσο βίαιη που έπεσα στα γόνατα πρώτα, και, με το κεφάλι μου να βαραίνει, λύγι...
Δημοσίευση σχολίου
Διαβάστε περισσότερα

Μερκάντο

Από
Εικόνα
  " να πηγαίνεις μπροστά, να προχωράς στη ζωή " παροιμία των Ροντεσλίς Μια νουβέλα που έρχεται από τη Ρόδο. Από την Εβραϊκή συνοικία, τη Τζουντερία, στο κάστρο, στις πύλες του. Κι ύστερα να περνά απέναντι, να φτάνει ως τη Σμύρνη, την Κωνσταντινούπολη, την Χάιφα. Ή να ακολουθεί την πορεία των Ροντεσλίς της Ρόδου που αφαρπάχτηκαν δια παντός για τα στρατόπεδα συγκέντρωσης μέσω Πειραιά και από το στρατόπεδο Χαϊδαρίου στο Άουσβιτς-Μπίρκεναου, λίγο πριν τη λήξη του πολέμου.  Μια νουβέλα που ισορροπεί ανάμεσα στην ημερολογιακή γραφή και στην ποιητικότητα μιας αφήγησης που προχωρά staccato, με την απολύτως απαραίτητη σκευή, σα σενάριο ταινίας που δεν αποφασίστηκε να γυριστεί.  Το "Μερκάντο" της Μαρίας Μαμαλίγκα σε παρασύρει σε μια ανάγνωση όπου το τραγικό, όταν έρχεται -το ένα μετά το άλλο- καταγράφεται τόσο ελλειπτικά που ανυψώνει τη συγκίνηση ως αυτόν τον λυγμό που δεν βγαίνει. Θυμίζει ντοκιμαντέρ, μαρτυρία.  "Ελπίζω" γράφει η ίδια "οι αναγνώστες να δουν σ...
Δημοσίευση σχολίου
Διαβάστε περισσότερα
Από
Εικόνα
  Αποχαιρετώντας τον Θανάση Βαλτινό. Τον Θανάση. Όπως μπήκε στη ζωή μας μέσα από δημιουργικές καταβάσεις και αναβάσεις, τα δημιουργικά επί χάρτου ταξίδια στην Αξιοθέα Πρεσπών, στην Αριδαία, στα Γιαννιτσά. Με τον Μίμη, τον Μίμη Σουλιώτη, τον εισηγητή του δημιουργικού γραψίματος στην Ελλάδα. Μια λησμονημένη υπόθεση, που δεν είναι της ώρας να μιλήσει κανείς για την πίκρα αυτής της λήθης. Αποχαιρετώ τη γενναιοδωρία της παρουσίας του, των λόγων του το ευθύβολο, το οξυδερκές βλέμμα του πάνω και μέσα και κάτω από το κείμενο που του άφηνες στα χέρια του. Αποχαιρετώ την έγνοιά του, το χαμόγελό του, την ευγένεια και προσήνειά του. Τη φιλία του. Τον αποχαιρετώ -και αυτόν. "Άραγε εκείνοι που θα ζήσουν εκατό διακόσια χρόνια ύστερα από μας, και που εμείς τώρα τους ανοίγουμε τον δρόμο, θα μας θυμούνται καθόλου; Θα λένε για μας κανέναν καλό λόγο;" ΘΑΝΑΣΗΣ ΒΑΛΤΙΝΟΣ, Το άλσος των μυροφόρων, Εθισμός στη νικοτίνη, 2003 "Όταν έχεις φτάσει στην άκρη του δρόμου, ο δρόμος δεν σου ...
Δημοσίευση σχολίου
Διαβάστε περισσότερα

Μ' ένα κλαδάκι από τα Κύθηρα

Από
Εικόνα
"Σε κάθε έρωτα ξαναζεί η εμπειρία της γεύσης του παραδείσου και της απώλειας του παραδείσου" ΧΡΗΣΤΟΣ ΓΙΑΝΝΑΡΑΣ Επέστρεφα στο "Άσμα ασμάτων " του κύριου Χρήστου με τη βαθιά αίσθηση και ανάγκη για εμβάπτιση και ανάδυση σε έναν κόσμο όπου αναπνέεις ελεύθερα αλλά και που κρατά μέσα του όλα τα μυστήρια του μυστηρίου. Μέσα στις ερμητικες, διαυγεις λέξεις του. Στον φλέγοντα στοχασμό. Είχα την τύχη της συνάντησης και της συνομιλίας. Της έγνοιας του, όταν χρειάστηκε να αποτυπώσω τη δική μου σκέψη για τη "Μεταφυσική διάσταση στην ποίηση του Κώστα Μόντη" με αφετηρία τη Φλώρινα και τον δάσκαλο μου ποιητή Μίμη Σουλιώτη ως το δικό του "Ενάντια στη θρησκεία" που στάθηκε το κατώφλι της δικής μου διδακτορικής διατριβής. Με μεγάλα διαστήματα σιωπής που δεν φαίνονταν κατ' ουσίαν, αφού καταγράφηκε ο λογισμός του ο ασιγαστος. Και αφού ήταν πάντα εκεί, προσβάσιμος στα ράφια τα πολυσύχναστα της προσωπικής βιβλιοθήκης. Τον αποχαιρετώ μ' ένα κλαδάκι σκινο και μά...
3 σχόλια
Διαβάστε περισσότερα