Της αλυπίας η χώρα

  Όλα ξεκίνησαν από την ανάγνωση της ιστορίας “ Στρώμα από λέξεις ” 1 της Φωτεινής Φραγκούλη μέσα σε μια τάξη της Α' Γυμνασίου σ' ένα Γυμνάσιο του Βόλου. Το θέμα ήταν αυτό το “στρώμα από λέξεις”. Την επομένη τα κείμενα των παιδιών ήρθαν. Όλα είχαν αφετηρία τις λέξεις της Φωτεινής. Και άκουγες πού μπορεί να ταξιδέψει -πού μπορεί να φτάσει- το δικό της στρώμα. Και να' ναι πια ένα άλλο στρώμα. Αυτό που υπάρχει λανθάνον και περιμένει μια ελάχιστη αφορμή για να ξεδιπλωθεί.  “ Ο ποιητής των παραμυθιών ” της Φωτεινής “έχει αστέρια στον ουρανό του που λάμπουν με σμαραγδένιο φως”. Αυτά τα αστέρια φώτισαν την Αγγελική. Και της φανερώθηκαν. Αυτά τα αστέρια φώτισαν αυτό που ήδη υπήρχε στην Κατερίνα. “Έγραψα αυτό που ερχόταν εκείνη τη στιγμή” είπε. Και μου παρέδωσε, χωρίς να διαβαστεί στην τάξη, το δικό της “στρώμα”. Αυτό που κουβαλούσε μέσα της και μέσα σε μια στιγμή τής φανερώθηκε με λέξεις -τις δικές της λέξεις. Είναι από αυτά τα κείμενα που τα πηγαίνουν και τα φέρνουν κ

  “ Κι όταν ενόμιζες ότι ανοίγεις το μεσημέρι μόνο το παράθυρο, άνοιγες όλη τη ζωή ” ΜΕΛΠΩ ΑΞΙΩΤΗ, “Θέλετε να χορέψομε Μαρία;” “ Η ομορφιά που γεννιόταν και πέθαινε απαρατήρητη και που, παρ' όλ' αυτά, ποτέ δεν το' βαλε κάτω” “ Μια πέτρα που δεν είχε τίποτα να χάσει, μέχρι που ανακάλυψε έναν καινούριο κόσμο και τον έχασε” ΑΡΓΥΡΗΣ ΧΙΟΝΗΣ 1 Του Τυφλού χτες. Του εκ γενετής. Δυο παραμύθια του Αργύρη Χιόνη. Δυο τίτλοι που' ναι ποιήματα. Ο αφανής τρόπος των παραμυθιών να μιλήσει για την τυφλότητα. Την επίκτητη. Ένας σπόρος η ομορφιά. Μια αμελητέα ποσότητα. Μια μηδαμινή πιθανότητα. Μια πέτρα η ομορφιά. Μια πέτρα γκρίζα, ασήμαντη. Μια πέτρα που “σέρνεται στο δρόμο”. Που ζει τη “μονότονη ζωή της”. Χωρίς να υποψιάζεται τι άλλο μπορεί να υπάρχει μέσα της. Χωρίς να έχει καμιά ελπίδα να δει τι άλλο συμβαίνει δίπλα της. Ένας άνθρωπος η ομορφιά. Μια δυνατότητα επίσης στο μέρος της καρδιάς. Θα μπορούσε να πει κανείς ότι γεννιούνται αυτ