Της αλυπίας η χώρα

  ΤΟ ΔΩΜΑΤΙΟ [Άστεγη αγάπη] Ένα απλό δωμάτιο συνόδευε τα όνειρά της λιτό (σαν τη σκέψη της) χωρίς περιττά έπιπλα και αξιώσεις… εκεί μέσα περιφερόταν με τα λιγοστά αντικείμενα τοποθετημένα στη σειρά να θυμίζουν την τακτοποιημένη -φαινομενικά- ζωή της, μόνο στις μικρές λεπτομέρειες διέκρινες τη διαφορά εκείνες τραβούσαν την προσοχή των άλλων μα περισσότερο τη δική της, σ’ αυτές έβρισκες κρυμμένες λέξεις, φωνήεντα, συλλαβές κάποιες φορές να αρθρώνοντα ακόμα και κραυγές που καλούσαν επιτακτικά σε βοήθεια….     ΓΥΜΝΑ ΠΟΔΙΑ [Άστεγη αγάπη]   Γυμνά πόδια στις επάλξεις λοιπόν όλη νύχτα διασχίζαμε δύσβατα μονοπάτια για να φθάσουμε κάπου, να δούμε λίγο ουρανό να ξαποστάσουμε να βρούμε ένα κομμάτι ψωμί κι ας ήταν από περισσέματα άλλων όλη νύχτα συνεχίζαμε χωρίς σταματεμό και ας μην μετακινήθηκε σπιθαμή παραπέρα ο απέναντι τοίχος από τον ακάλυπτο της διπλανής πολυκατοικίας.   ΕΡΥΘΡΑ ΘΑΛΑΣΣΑ  [Άστεγη αγάπη]   Έτσι διέσχισε τη δική τ

  ΣΙΝΑ ΙΙ 4 Μαΐου 2023 ΤΟ ΤΑΛΑΝΤΟ Ξημέρωνε το τάλαντο την αυγή. Κι η έγερση προτού το τάλαντο. Και ένα δέος προτού το δέος να διαβείς την Πύλη, να εισχωρήσεις όσο πιο γρήγορα μέσα. Λες και το μέσα έκρυβε ένα μυστικό. Μυστικό ήτανε, αιώνων. Οι ελιές -ανθισμένες σε μια βραδιά- συνοδεία ως την είσοδο της Ακολουθίας. Μια γάτα κατέβηκε τρέχοντας, άλλος κανείς, προϋπαντεί ώρα ορθρινή. Τρέχω να προλάβω το αβάδιστο των ανθρώπων. Εισέρχομαι στο πορτάκι της Μονής, σκύβω να περάσω, προαιώνιοι λίθοι συνοδεύουν το πέρασμά μου. Μια εικόνα Της μου χαμογελά. Καλημερίζω, αχάραγα ακόμα, τον Βεδουίνο που στέκεται φύλακας εκεί. Χριστός Ανέστη, λέμε ακόμα. Αληθώς, απαντά και χαμογελά. Σου έρχεται να σκύψεις επιπλέον μπροστά σε αυτά τα πρόσωπα που εισβάλλουν μέσα από αιώνες ανοίκειους και φυλές μυθικές. Μα κυρίως να χαμηλώσεις το βλέμμα μπροστά σε μια έμφυτη παιδικότητα, σχεδόν συστολή. Θεόρατοι, γρανιτένιοι τοίχοι, δημιουργούν έναν λαβύρινθο. Διασχίζω τα τοιχώματά του, ορθώνεται μπροστά μου το καμπαναριό τ