Τιχουάνα

 

ΤΟ ΔΩΜΑΤΙΟ [Άστεγη αγάπη]

Ένα απλό δωμάτιο

συνόδευε τα όνειρά της

λιτό (σαν τη σκέψη της)

χωρίς περιττά έπιπλα και αξιώσεις…

εκεί μέσα περιφερόταν

με τα λιγοστά αντικείμενα

τοποθετημένα στη σειρά

να θυμίζουν την τακτοποιημένη -φαινομενικά- ζωή της,

μόνο στις μικρές λεπτομέρειες

διέκρινες τη διαφορά

εκείνες τραβούσαν την προσοχή των άλλων

μα περισσότερο τη δική της,

σ’ αυτές έβρισκες κρυμμένες

λέξεις, φωνήεντα, συλλαβές

κάποιες φορές να αρθρώνοντα ακόμα και κραυγές

που καλούσαν επιτακτικά σε βοήθεια….

 

 ΓΥΜΝΑ ΠΟΔΙΑ [Άστεγη αγάπη]

 

Γυμνά πόδια

στις επάλξεις λοιπόν

όλη νύχτα διασχίζαμε δύσβατα μονοπάτια

για να φθάσουμε κάπου, να δούμε λίγο ουρανό

να ξαποστάσουμε

να βρούμε ένα κομμάτι ψωμί

κι ας ήταν από περισσέματα άλλων

όλη νύχτα συνεχίζαμε χωρίς σταματεμό

και ας μην μετακινήθηκε σπιθαμή παραπέρα

ο απέναντι τοίχος

από τον ακάλυπτο της διπλανής πολυκατοικίας.

 

ΕΡΥΘΡΑ ΘΑΛΑΣΣΑ  [Άστεγη αγάπη]

 

Έτσι διέσχισε

τη δική της Ερυθρά Θάλασσα

 δια πυρός και σιδήρου

με αργά βήματα

χωρίς την παρουσία της άνωσης

με τον ισχύοντα νόμο της βαρύτητας

και τα άλλα ορυκτά στοιχεία

να εμποδίζουν την εύκολη διάβαση^.

αυτό που την κρατούσε

ήταν η εμμονή της να φτάσει στη στεριά

γιατί σύμφωνα με κάποιες παλιές δοξασίες

μόνο όποιος πατούσε σε στέρεο έδαφος

θα μπορούσε να κτίσει

την καινούρια γη Χαναάν.

 

ΕΚΔΟΧΕΣ [Δελτίο καιρού]

 

Τα ταξίδια

σαν νοερές μετουσιώσεις

με απομακρύνουν

από τις κουραστικές πορείες

των μεταπτώσεών μου

έτσι αποφάσισα να κάνω συχνά

αυτού του είδους τις διαδρομές

ήταν ανέξοδες, και το κυριότερο

με προστάτευαν επιμελώς

από τη σκοτεινή αιτία των παθών μου

κυρίως όταν αυτή έπαιζε

το ρόλο πρακτορείου

σε στιγμές τουριστικής αιχμής

 Η ποίηση της Φανής Αθανασιάδου δεν είναι μόνο ποίηση. 

Και τα ποιήματα δεν είναι απλώς ποιήματα. 

Είναι η «διαδρομή», η «απόσταση που έπρεπε να διανύει κάθε μέρα» και που από αυτήν «κρινόταν 

η επιβίωση» [ΛΙΜΝΗ ΑΣΑΛ, Άστεγη αγάπη], είναι «τα ταξίδια», «νοερές μετουσιώσεις», 

«ανέξοδες», λιγότερο «κουραστικές» από τις «πορείες των μεταπτώσεων», 

είναι τα ταξίδια με «γυμνά πόδια», πυροβασία τη νύχτα, «όλη νύχτα» στα όνειρα, 

«στο δωμάτιο», το «λιτό» δωμάτιο, εκεί όπου «διά πυρός και σιδήρου» δοκιμάζεται ο καθείς,

διασχίζοντας καθ’ εκάστην τη δική του «Ερυθρά Θάλασσα» προς τη γη της «επιθυμίας», 

όταν η «απόσταση» έχει γίνει «απόφαση», τόσο «μακρινή» τόσο «κοντινή», 

απόσταση-απόφαση που μας χωρίζει πάντα από το «άνοιγμα», 

το «άρωμα», 

από τον ίδιο τον «κήπο»,

 

ΑΠΡΙΛΗΣ [Δελτίο καιρού]

 […] όσο η στιγμή για μιαν απόφαση

τόσο μακρινή

αλλά και τόσο κοντινή,

ως την απόσταση που με χωρίζει

από το άνοιγμα της πόρτας

για να ξεχυθεί το άρωμα από τους μενεξέδες

που μάζεψε η μάνα

το πρωί από τον κήπο

 

 ένα βήμα ελάχιστο που μας κρατά μακριά αλλά και προς τη ζωή, ένα 

 

θέλω να βγω έξω

να περπατήσω στη βροχή

ΕΚΕΧΕΙΡΙΑ [Δελτίο καιρού]

 

 ένα θέλω από το μπορώ, όταν λοιπόν έχει γίνει απόφαση και βρίσκεσαι πια στην «επόμενη μέρα»,

 

ΕΠΙΘΥΜΙΑ [Δελτίο καιρού]

 

Θα’ θελα να μείνουμε

ανάμεσα σε δύο διαδρομές

αντάμα να κοιτιόμαστε,

κι η μέρα να σβήνει ερήμην μας

πίσω απ’ το απέναντι βουνό^.

άραγε, πώς θα’ ναι

κάτω από τους ίσκιους των δένδρων;

πόσο φιλόξενα θα μας προσφέρουν

τη δροσιά τους;

πόσο οι ήχοι θα απαντούν στις σιωπές μας;

κι ύστερα, ύστερα πάλι

πόσο έτοιμοι θα νοιώθουμε

πόσο έτοιμοι θα είμαστε

για την επόμενη μέρα;

 

το επόμενο βήμα, τότε που τα «δελτία καιρού» δηλώνουν απρόσμενα νηνεμία ή μπουνάτσα, 

η βροχή -που θα έρθει- είναι ευεργετική και η «αγάπη» παύει να είναι «άστεγη», «όραμα νυκτός» 

και γίνεται πύλη ή γέφυρα, «το μεγάλο πέρασμα», 

εκεί όπου αυτή πρώτη το διασχίζει -θα το διασχίσει- για όλους μας. Τιχουάνα.

 

ΤΙΧΟΥΑΝΑ [Άστεγη αγάπη]

 

Τιχουάνα, Τιχουάνα

πατρίδα του αποχαιρετισμού

ως άλλη Ιερουσαλήμ μετρώ τους σταυρούς σου

προφέρω ονόματα συντρόφων

που δεν γνώρισα ποτέ

ένα βήμα πριν το δικό μου Πάσχα

θα τολμήσω για όλους εσάς

να διασχίσω το μεγάλο πέρασμα

να φθάσω στην αντίπερα πλευρά

που με τόση οδύνη ονομάσατε

γη της επαγγελίας.

 

[Η Τιχουάνα στα σύνορα Μεξικού-ΗΠΑ είναι μια από τις μεγαλύτερες συνοριακές πύλες στον κόσμο αφού τη διασχίζουν καθημερινά περίπου 350.000 άνθρωποι. Ένα τεράστιο τείχος χιλιομέτρων από λαμαρίνα και συρματοπλέγματα χωρίζει την πόλη από τη δίδυμη αδελφή της, το Σαν Ντιέγο, που βρίσκεται στην άλλη πλευρά. Εκατοντάδες σταυροί το κοσμούν τραγικά, με τα ονόματα όσων προσπάθησαν να αγγίξουν παράνομα «το αμερικάνικο όνειρο» και δεν τα κατάφεραν.

υ.γ.

Τα παραπάνω δυο λόγια -μαζί με τα ποιήματα της Φανής Αθανασιάδου- διαβάστηκαν την Κυριακή 24 Σεπτεμβρίου 2023 στα ΝΗΜΑΤΑ της γραφής, όπου χαρτογραφήθηκε κατά προσέγγιση η ποιήτρια Φανή Αθανασιάδου μαζί με τον ποιητή Σπύρο Θεριανό. 

https://nimatagiorti.gr/%CE%B5%CE%BA%CE%B4%CE%B7%CE%BB%CF%8E%CF%83%CE%B5%CE%B9%CF%82-%CE%B5%CF%81%CE%B3%CE%B1%CF%83%CF%84%CE%AE%CF%81%CE%B9%CE%B1/#fani