Αίπος

 

Μάρκος Μπαχάς

ΑΙΠΟΣ

(σε φάση κομποσκοίνι) από το υπό έκδοση βιβλίο του Νίκου Χούλη

-αποσπάσματα-

Ο ΟΜΗΡΟΣ

αφηγητής: Μάρκος Μπαχάς

Σε τούτονε το ν΄τόπο. Σε τούτη τη Γη. Να σου λέω εδωνά! Στη στάνη που κάθε μέρα ξυπνώ και την εβλέπω, είμενεν ο Ομηρος! Επειδής λέει ήταν ερωτευμένος με μια Πιτυανή! Ηφυνε ν΄ το δασκαλειό του στο Βροντάδο στη Βρύση του Πασά κι ήπερνεν απάνω τα βουνά! Ερχούντανε στον Αντρόλακκο! Ερχούντανε στην Εγγύσα. Ποιος ξέρει. Τι να πείς. Είναι φορές που νιώθω σα να μεστενε μαζι.

Γιάννης Σκούφαλος - Ηλίας Μαυριάνος

ΉΦΑ ΜΠΟΥΦΑ

αφηγητής: Μάρκος Μπαχάς

Ηφα-μπούφα ΄πα κι ήφυα. Επήα στην Αμερική. Είχα μιαν αδερφή εκεί. Με πήρε. Ε ν΄ ηκαμνα. ‘Ιντα μως, ήντεξα μη με ρωτάς. Εν εμπόρουμουν να κοιμηθώ. Στον ύπνο και στον ξύπνιο μου ήβλεπα τη Χιό. Το Αίπος! Να γυρίσω ήθελα. Στη ρίζα και τη φύτρα μου σε τούτο ν΄ τον αγέρα... στο φώς! Εμίλουμουν στα γκρέμια, εμίλουμουν στις γούρνες, στ’ αλώνια. Σε κάθε τι που βλέπεις σε τούτο το βουνό.

 

ΞΥΠΝΩ!

αφηγητής: Μάρκος Μπαχάς

Ξυπνώ! Εν έχει κάτι πιότερο! Βγαίνω σα μεθυσμένος. Βγαίνω και σα να τρέμω. Υστερις γινομ΄ ένα με όλο το Βουνό.

ΓΙΑΝΝΗΣ ΨΥΧΑΡΗΣ

Το ταξίδι μου

Πρέπει κανείς να ζησε στα μέρη μας από μικρός για να καταλάβη, για να νιώση, για ν’ αγαπήση όλη τη γλύκα, όλο το νόημα το άγνωστο αλλού, που έχει το αταίριαχτο κι απλό ρήμα ξυπνώ.

Να, ξυπνάς και...

ΣΤΗΝ ΕΓΓΥΣΑ

αφηγητής: Γιάννης Μπαχάς (το δρακάκι)

Ισιάξω στην Εγγύσα, από κάτω από το πελεκητό είναι το στενό πηγάδι. Πεντακόσια μέτρα αφ’ το φρύδι. Κι έχει φλέγινο νερό. Παλαιά πράματα-Ιερά!... Στην Εγγύσα, που ν’τα καλυβάκια ει ν’ του τοίχου το πηγάδι. Κρύο νερό- μπούζι. Και γλυκό. Πεντακόσιο χρονώ πηγάδι. Για να το δείς!_ Χτίστης, εν το χτισε, μόνο ο Θεός. Γιομίζει ούμπλι. Ίσια κάτω είναι του Πάξου το γύρισμα, πιοκεί της κουκουβάγιας τα γκρεμά, παρακεί το Λημνί, παρακάτω τα Ψαρά γκρεμά, της Καταβατής, της Μισόραχης, τα Μελισσάκια. Του Ρου. Στου Ρου μένανε έξι οικογένειες...

 

ΣΤΗ ΜΠΑΜΠΑΚΙΑ

αφηγητής: Δημήτρης Γιόμελος

Δέκα χρονώ ήφυα αφ’ το Γιομέλιδο κι επήα παραγιός του Καρακόζη στο Βίκι. Οι μάντρες του ακόμα στέκουνται πάν από το χωρίο. Εφτά χρόνια ήμεινα. Μούδινε πέντε κατσίκια το χρόνο. Και μια λίρα το μήνα που ρχουνταν ο συγχωρεμένος ο πατέρας μου ο Στέλιος και την ήπαιρνε.

Αμα πιασα κι ήσωσα καμιά τριανταριά-σαράντα αίγες, ο Καρακόζης που με ΄χενε σα γιό του,μου λέ. Πάρτες και τράβα κατά τα μέρη σας, τώρα μπορείς να ζήσεις!-Ετσι ξεκίνησα. Πρώτα στη Μπαμπακιά. Εκει ζησα για χρόνια και στον Κοχλιά. Γράμματα εν ήμαθα. Ο,τι μαθα μέσα στα βουνά. Ειμ’ ευχαριστημένος. Έχει μεγάλη αξία για μένα που τη ΄γαπουμου ετουτ΄η ερημιά.