σούσλικ

Είναι Νοέμβρης και πάλι. Οι λίμνες ριγούν, πυρκαγιά τα βουνά γύρω, κόκκινο της σκουριάς, πορφύρωσαν, πέσαν μέσα τους το σούρουπο. Αγκαλιαστήκαν. 

Τρεις μέρες πριν, στα ψηλά, έπεσε το πρώτο χιόνι. Σούσλικ το 'πες, έρχεται η λέξη, δεν έρχεσαι εσύ. Έρχονται στίχοι, πουλιά που δεν αποδημήσαν. Τα ποιήματα, όχι, δεν αποδημήσαν. Κάπου σε κάποια όχθη ενδημούν.

Επιστρέφεις εσύ τον Νοέμβρη ανελλιπώς.

Κάπου σε κάποια όχθη καπνίζεις, δε μιλάς, μας λες τα επόμενα. Το βλέμμα σου ησύχασε μα εμείς ορφανεύουμε πάλι.

Σούσλικ λέω και ξαναλέω μέσα μου τούτες τις μέρες τη λέξη. Λες κι είναι ξόρκι και θα σε φέρει κανονικά πίσω.

Σούσλικ, και σκέφτομαι τον νέο, τη νέα, το στρώμα από χιόνι, το βαλκάνιο τραγούδι, το Asylum που μου πέρασες μια μέρα στο χέρι, τη μετάφραση της Μεκάση. 

Σούσλικ λέω κι ας είναι η λίμνη μπροστά κι όχι το χιόνι. Κι ας είναι το γούβιασμα, ο δικός της βυθός. Κι ας λιώνει, έλιωσε το χιόνι, τα χρόνια λιώσαν, κι όμως κάτι σαν πυρκαγιά, η μνήμη σου, μας καίει ακόμη.

Σούσλικ λέω κι είναι γλυκό το νερό που σε φέρνει πίσω, σε αυτή την ψευδαίσθηση βεβαιότητας ότι δεν μπορεί κάπου είσαι μας ακούς, παραλαμβάνεις και πάλι τα μέιλς, σημειώνεις με κόκκινο, πετάς τις λέξεις σαν να' ναι πυρά, μας αφοπλίζεις. 

Σούσλικ είπες κι έφερες το θραύσμα ενός παραμυθιού μέσα σε μια υγρή, πολύ υγρή σύναξη ποιημάτων. 

Σούσλικ λέω -διάλεξες και φέτος τον τρόπο να επιστρέψεις. 

ΤΟ ΠΑΛΙΟ ΧΙΟΝΙ

(διασκευή)

Ψηλά και πάνω στο παλιό το χιόνι

έπεσε το πρώτο φρέσικο χιονάκι

κατάξερο σαν κονφετί, σούσλικ

στην παλιά τη γλώσσα. Το σκάψαν

και μέσα στο σκαμμένο βάλαν στρώμα

και πάνω στο στρώμα την αγάπη τους,

αντικρισμένοι στα γόνατα,

λευκόασπρα πρόσωπα στο βουνό,

κι ασημένιες ανταύγειες της αγάπης που έπιασαν,

ο ένας τη φώτιζε εκείνην κι εκείνη τον δικό της,

ένας νέος και μια νέα,

όπως τους ψάλλει το βαλκανικό τραγούδι,

πάνω στο μισοχωμένο στρώμα,

πάνω στο περσινό σκαμμένο χιόνι,

που είχε πέσει πριν από το πρώτο φετεινό,

με λόγια κι αξιώσεις για αιωνιότητα

στην κορυφή του άσπιλου βουνού.

ΜΙΜΗΣ ΣΟΥΛΙΩΤΗΣ, Υγρά, Ερμής, 2000

ΣΤΗΝ ΚΟΡΥΦΗ ΕΧΕΙ ΤΡΙΑ ΑΣΠΡΑ ΧΙΟΝΙΑ

Στην κορφή έχει τρία άσπρα χιόνια

Στην κορφή έχει τρία άσπρα χιόνια

το ένα περσινό, τ' άλλο προπέρσινο

κι αυτό το τρίτο, λέ λε, φετεινό,

λίγο γουβιασμένο στη μέση,

και στο γούβιασμα στρώμα στρωμένο,

πάνω στο στρώμα ένας νέος και μια νέα...

ΤΡΑΓΟΥΔΙΑ ΤΗΣ ΑΓΑΠΗΣ, μετάφραση στα ελληνικά Ελένη Μεκάση-Σουλιώτη, 

περιοδικό ASYLUM, a balkan poetry magazine, Prespes Lakes, 5, August 2003