ήρθανε τα νήματα
είναι τα νήματα ξανά που μας καλούν.
είναι οι δρόμοι που μας δείχνουν,
οι παράλληλες διαδρομές,
η συνύφανση των αντιθέτων,
μα κυρίως η στιγμή
όταν υπογραμμίζουν με φωνή ψιθυριστή
πως εδώ δεν υπάρχουνε κόμποι,
πως εδώ -στον κάμπο του υφαντού-
εδώ τουλάχιστον
όλα ενώνονται
ανεπαίσθητα,
αγόγγυστα,
αγαπητικά.
σα να' ναι φωνή, προσευχή ή τραγούδι.
[ποιημα του W.B. Yates/ μετάφραση: Νώντας Τσίγκας]
ΑπάντησηΔιαγραφήΠαρακαλεῖ γιά τά ὑφάσματα τοῦ Παραδείσου
Ἄν εἶχα τοῦ Παραδείσου τά κεντητά ὑφάσματα
Μέ ποικίλματα ἀπό λαμπερό χρυσάφι καί ἀσήμι,
Τά μπλέ καί τ’ ἀπαλόχρωμα καί τά σκοῦρα ὑφάσματα
Τῆς μέρας καί τῆς νύχτας καί τοῦ ἡμίφωτος,
Θά τ’ ἅπλωνα κάτω ἀπό τά πόδια σου·
Ὅμως εἶμαι φτωχός, τά ὄνειρά μου ἔχω μονάχα·
Τά ὄνειρά μου ἅπλωσα στά πόδια σου ἀπό κάτω·
Πάτησε ἀνάλαφρα γιατί στά ὄνειρά μου ἐπάνω πατᾶς.
(The wind among the reeds,1899)
είναι τα όνειρα μαλλί, σύννεφο ή χιόνι,
ΑπάντησηΔιαγραφήαμνός είναι τα όνειρα,
λόγος ακατέργαστος, αμονταριστος, αγνός (συνεχίζω τα τρία α της ανάρτησης χωρίς να το θέλω)
Ωραία μετάφραση, Νώντα 🌿