εκλάμψεις

 

ΔΕΝΤΡΟ ΤΩΝ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΩΝ

Μετακόμισαν και φέτος. 

Μ΄ ένα μονάχα άλμα σε χρόνο ανύποπτο

κατεβήκαν απ' τον τοίχο που' χαν στοργικά αναληφθεί.

Μ΄ ένα άλμα ένας-ένας κάθε βράδυ και ως τα Χριστούγεννα

τρύπωναν σ' ένα από τα κλαδιά του μπερδεύονταν με τα ξύλινα παιχνίδια

τις λαμπυρίζουσες μπάλες τα αστέρια τα αναβοσβήνοντα λαμπάκια.

Τα τελευταία βράδια άφηναν χώρο σε κείνους που προσφάτως

είχαν βρει τη θέση τους στον τοίχο.

Δεν ήξεραν 

τους είπαν όμως οι προηγούμενοι πως

μ' ένα άλμα -ένα μικρούλι άλμα χρειάζεται μοναχά-

κι ύστερα εύκολα 

όλα είναι εύκολα

δίχως να το καταλάβεις καν έχεις περάσει απέναντι

στην άλλη όχθη της εορτής. 

Έτσι κι έγινε.

Με μια ανάσα και βρέθηκαν στο θάλπος.

Τι όμορφα από εδώ τι γιορτινά

χαλάρωσε λες το μειδίαμά τους 

ζεσταθήκαν 

ένα φωτοστέφανο φάνηκε απάνω τους 

ανέλπιστα γιορτινό.

Ήταν το τελευταίο βράδυ. Ξημέρωνε Χριστούγεννα. 

Μια λύπη μια νοσταλγία κάρφωνε αργά-αργά τους άλλους

αυτούς που τους βρήκε το βέλος κατάστηθα. 

Τα παιδιά χαίρονταν αδημονούσαν.

Ξεχνούσαν -φαινόταν ότι- μπορούσαν και εύκολα λησμονούσαν. 

Σε μια στιγμή άστραψε το δέντρο αλλιώς.

Δεν μπορούσες να δεις. Μπορούσες μόνο να το φανταστείς

ήθελες πολύ να το πιστέψεις πως

κάθε λάμπα ήταν και ένα πρόσωπο 

αγαπημένου πρόσωπο

όταν απέδρασε απ' την ασπρόμαυρη εκδοχή του 

-για λίγες μέρες μοναχά-

όσο να πεις Χριστούγεννα. 

Κανείς ασφαλώς δεν επιβεβαίωσε το αλλιώτικο φέγγος. 

Και κανείς δε μαρτύρησε το άλμα.

Ποια άλλωστε χαρά είχε απομείνει στους αναληφθέντας

από το να ξαναδούν τη λάμψη -έστω αυτή τη μελαγχολική-

στα μάτια των αγαπημένων τους;

Ο.Ν.

Χριστούγεννα 2021