βολβοί
Σαρακοστή,
όπως ανθοφορία δύσβατη,
όπως Φλεβάρης των κρυμμένων βολβών.
το σακάκι
ΤΑ ΠΡΟΣΩΠΑ ΕΙΝΑΙ ΝΩΠΑ ΑΚΟΜΗ για “ΤΟ ΣΑΚΑΚΙ” του Νίκου Χούλη εκδοσείς αγιάρι, Οκτώβρης 2022 Το κοιτάς από το ύφασμα. Τα σκόρπια χειρόγραφα. Και τ' άλλα, τα σκισμένα, τα πεταμένα χειρόγραφα. Το κοιτώ από τις λέξεις, τις άραφες ραφές, όταν αρχίζουν ύστερα και πέφτουν τα γαζιά, από εκεί που ξεθώριασε κι εκεί που ο λεκές πονάει ακόμη. Ακόμη. Πάνω σε αυτό το ακόμη βυθίστηκε το χαρτί, σε αυτό το ακόμη έριξε το τύμπανο του πιεστηρίου τα ποιήματα, το ακόμη -αυτό το πηχτό σώμα μελάνης. Το κοιτώ, είπα να του μιλήσω τώρα κι εγώ. Τώρα που ήρθε η ώρα . και σκέπασε ο ποιητής με λέξεις τη χρόνια απουσία, τις ρίζες που δεν αναδεύονται εύκολα, αυτά τα ξεσκλίδια μνήμης που μένουν αιχμηρά και τρυπούν το ενδοκάρδιο. Ήρθε η ώρα να ρίξει πάνω τους αυτό το σακάκι. Να μην κρυώνουν πια. Να χαλαρώσει και για τον ίδιο αυτός ο κόμπος, να μιληθεί το αμίλητο νερό, να φανερωθούν -ως ανακάλεμα- τα πρόσωπα, να απαγκιάσουν. τίποτα δὲν θὰ φοβηθῶ . πὼς ἔφτασε -μοῦ φάνηκε- τοῦ κόμπου πού
«Ανάσταση στα έαρα - Επανάσταση στα έαρα»
ΑπάντησηΔιαγραφήΝικος Καρούζος