ἦν δὲ ἐν τῷ τόπῳ κῆπος ΙΙ

ΕΠΕΙΣΟΔΙΟ Β'

 

Κλαδιά ολόκληρα τα λόγια τους, Κύριε. Κλαδιά και μπλέχτηκες μες στα κλαδιά τους. Και περνούσ' ο καιρός. Κι εσύ ήσουν φάτνη και πήρες τον δρόμο. Πέρα απ' τ' αστέρι και τα δώρα τους. Πήρες τον δρόμο του ξύλου. Τι σκεφτόσουν; Τι σκεφτόσουν κάθε που το κράταγες μες στα χέρια σου; Ήξερες, ήξερες όπως εκείνη γνώριζε, Κύριε; Προτού απάνω στη θάλασσα περπατήσεις, γνώριζες κι εσύ; Γνώριζες το ξύλο; Και τα καρφιά του, Κύριε; Γνώριζες και γι' αυτά;

Άκουγα. Άκουγα και για κείνη. Σκιά σου η μάνα σου, Κύριε. Ίσκιος ακακίας. Μόνο το "ναι" είπε. Κι έπειτα σαράκι. Όσο τα χρόνια πέρναγαν, όσο μεγάλωνες, βουνό το σαράκι. Η οδύνη τη σκάλισε. Η μάνα σου, Κύριε. Ένα ξερόκλαδο απόμεινε. Πώς ν' ανθίσει το ξερόκλαδο. Είδες εσύ ποτέ ξερόκλαδο και ν' ανθίζει; Ή μήπως είδες. Μήπως και τα ξερόκλαδα κάποτε χτυπήσουν στο φως.  

 

ΣΤΑΣΙΜΟ Β'

 

1.

 

«Στο φόντο αντί παιγνίδι ένας σταυρός

από τ’ ανυποψίαστο πίσω πρόσωπό Του.

Μα πούν’ τος και στο φόντο της Μητέρας Του

ο πιο σταυρός απ’ το σταυρό Του;».

 

2.

 

«Γιατί πάντα με το Χριστό,

γιατί πάντα εξηρτημένη απ’ Αυτόν;

Ζωγραφίστε μου μια μόνη Παναγιά,

ζωγραφίστε μου μια μόνη Παναγιά να παίζη σχοινάκι,

ζωγραφίστε μου μια μόνη Παναγιά με τα πρώτα της όνειρα,

ζωγραφίστε μου μια ανέμελη Παναγιά

να μην ξέρη τι προγραμματιζόταν πίσω απ’ την πλάτη Της»

3.

«Δεν έπρεπε να Της αφήση έτσι τρυφερά το χέρι,

Έπρεπε να Την προειδοποιήση»

 

4.

 

«Είναι κάτι εικόνες

που η Παναγία λες ξέρει πως Της φεύγει ο Ιησούς

λες ξέρει πως Της Τον παίρνουμε

και μας κοιτάζει μ’ ένα θλιμμένο βλέμμα,

και μας κοιτάζει μ’ ένα θλιμμένο παράπονο!»

 

ΚΩΣΤΑΣ ΜΟΝΤΗΣ

 

ΕΠΕΙΣΟΔΙΟ Γ':

Ήταν ο δρόμος σου, Κύριε. Ο σταυρός ήταν ο δρόμος σου. Απ' την αρχή τα χέρια σου ανοιχτά ήταν. Πολλούς αγκάλιασες, τα άκουγα αυτά. Όπως κανείς δεν τους αγκάλιασε. Κι ούτε που είδες ό,τι βλέπαμε όλοι εμείς. Εμείς πέτρες απάνω τους, Κύριε. Εσύ μονάχα τις πληγές τους και τους αγκάλιαζες. Τους έλιωσες, Κύριε. Τους έλιωσε η αγάπη σου. Και δεν έλιωσες μονάχα αυτούς. Κι όσοι μακριά ήταν κι άκουγαν κι εκείνοι, Κύριε. Κι εγώ κάτω απ' την αγάπη σου, έλιωσα, Κύριε.

 

ΣΤΑΣΙΜΟ Γ':

 

"Το ωραιότερο τριαντάφυλλο του κόσμου"

HANS CHRISTIAN ANDERSEN

 

ΕΠΕΙΣΟΔΙΟ Γ'

Κι έλεγες και κάτι πράματα. Πως είσαι νερό κι όποιος διψά σε σένα να 'ρθει και θα ξεδιψάσει. Κι όποιος σε σένα πιστέψει ποταμοί, ποταμοί νερού θα τρέξουν από μέσα του. Πολλοί είδαν ένα φως αλλιώτικο. Τους τράβαγες κοντά σου, όπως η ανατολή τα πουλιά. Όλα τα πουλιά στο φως σου, Κύριε. Δεν ξεχώρισες. Όλα τα πουλιά του κόσμου. Μόνο κάτι αρπακτικά, μακριά σου στάθηκαν. Και κοιτούσαν πώς απάνω σου να πέσουν. Κι έπεσαν. Και τώρα εσύ εδώ κι εγώ εδώ. Εσύ ο Άνθρωπος, Κύριε. Ο Σταυρωμένος. Ο μονάχος.

 ΣΤΑΣΙΜΟ Γ':

 

ΚΟΜΜΟΣ Α': wa habibi

 

            (ακούγεται όλο)

 

«Θάπεφτε, δεν άντεχε άλλο το Σταυρό.

Και θάπεφτε πολύ νωρίτερα

αν δεν Τον έβλεπε η Μητέρα Του.

Όταν Τη διέκρινε ανάμεσα στο πλήθος

πιέστηκε όσο μπορούσε,

συγκέντρωσε όση δύναμη μπορούσε

και πέρασε από μπροστά Της σταθερός κι’ ακμαίος,

μ’ ένα αδιόρατο κιόλας χαμόγελο.

Ελπίζει να τα καταφέρη ως το στρίψιμο του δρόμου,

προσεύχεται να τα καταφέρη ως το στρίψιμο του δρόμου

(«Αυτό, τουλάχιστο, Πάτερ μου»!).

Δε σκέφτεται τη Σταύρωση,

τίποτ’ απ’ όλα τ’ άλλα δε σκέφτεται,

μονάχα το στρίψιμο»

 

ΚΩΣΤΑΣ ΜΟΝΤΗΣ

 

 

Σημείωση:

Τον Απρίλιο του 2019 στην Κοζάνη και την Πτολεμαϊδα παρουσιάστηκε το λογοτεχνικό αναλόγιο 

 "ἦν δὲ ἐν τῷ τόπῳ κῆπος"

 Τα "Επεισόδια" που προηγούνταν των "Στάσιμων" ήταν η τότε συνομιλία μου με την "ετέρα μορφή".

Τα "Στάσιμα" αναγνώστηκαν όλα από 7 μαθήτριες, τις:

Καλλιόπη Αβραμίδου     Μαρία Ανδρεάδου     Δανάη-Ελένη Παπαδοπούλου

Μαρία Κατσάλη     Κατερίνα  Ιωσηφίδου     Μαρία Προβίδα     Ζωγραφιά Αδαμίδου

Επιστρέφω σήμερα σε αυτό, Μεγάλη Δευτέρα του 2022.

Μοιράζεται -

ο τρόπος που υπαγόρευσε τότε 

την ανάγκη να πιαστώ από το χέρι του επιτάφιου Άλλου.

Όλγα Ντέλλα

Μεγάλη Δευτέρα 2022