ανεπαισθήτως

Ο δικός μας -εκ Σιατίστης- Νικόλαος Κασομούλης. 

Τρία αδέρφια κατέβηκαν και πολέμησαν στο Μεσολόγγι. 

Πρωτεργάτες της Εξόδου. Περιζήτητοι, λέγαν, γαμπροί, τ άφησαν όλα πισω

Ο ένας έπεσε εκεί, αν θυμάμαι καλά, ο άλλος στην πολιορκία των Αθηνών.

Ο Νικόλαος έζησε κι έγραψε.

Έζησε όσο μπόρεσε.

"ανεπαισθήτως" χωρισθείς από τη ζωή

την αγάπη

που δεν μπορούσε να ζήσει.

Ποιος είπε ότι ο θάνατος είναι η μεγαλύτερη προς την πατρίδα θυσία.

από το Εθνικό Ιστορικό Μουσείο:

Ο νεαρός Νικόλαος Κασομούλης στις αρχές του 1822 βρίσκεται στη Νάξο. 

Εκεί θα ερωτευτεί την "κοκκώνα δουδού Μαρκοπολίτισσα":

" Με εξηγήθη ότι με αγάπησεν, ότι θέλει με ενθυμείται έως τον θάνατόν της... 

Της υπεσχέθην ότι θέλει είμαι αιώνιος φίλος της, 

και ταλάνισα την τύχην οπού δεν εδυνήθην να πληρώσω την επιθυμίαν της με την απαιτούμενην

 χρονοτριβήν μου εις την οικίαν της, ήτις παρομοίαζεν παράδεισον... 

Αποχαιρετισθέντες με καμένην καρδιάν και οι δύο, 

αναχώρησα την νύκτα, 

ώστε μήτε εμένα βοηθούσεν η όρασις, 

μήτε αυτήν να κοιταζώμεθα απομακρυνόμενοι, 

να χωρισθή η ψυχή μας ανεπαισθήτως" 

Ν. Κασομούλης, Ενθυμήματα Στρατιωτικά της Επαναστάσεως των Ελλήνων 1821-1833, τ. Α΄, 

Αθήνα 1940

[Ζευγάρι, μολύβι σε χαρτί, προσχέδιο του έργου "Ο αποχαιρετισμός στο Σούνιο", Θ.Π.Βρυζάκης, 1851]